|
|
Przechodząc od punktu centralnego do okręgu zewnętrznego mamy do czynienia z następującymi poziomami rzeczywistości: stan puruszy, alinga, linga /buddhi/, asmita, tanmatra, manas, indryje, mahabhuta, świat materialny /zewnętrzny/. Na tym tle istnieją dwie zasadnicze formy świadomości: powszechna i intuicyjna /buddhi/ i jednostkowa /citta/. Buddhi nie jest przedmiotem poznania citty /wyraża to linia krzywa wychodząca i wchodząca do punktu zewnętrznego/. Citta poznaje rzeczywistość zróżnicowaną i jest przedmiotem buddhi, która ujmując istotę świadomości indywidualnych panuje nad każdą z nich. Świadomość jednostkowa w momencie swojego powstania w punkcie zewnętrznym realizuje program poznawczy całej rzeczywistości zjawiskowej. Osiągnąwszy najbardziej zewnętrzny poziom bytu powraca do swego źródła /sfery manasu/. Nie utożsamiając się z umysłem jako czynnikiem różnicującym ulega przemianie. Przechodzi w stan świadomości buddhi /punkt środkowy/. Akt nieutożsamiania citty zachodzi "w atomie czasu /kszana/. Wyraża to prosta linia występująca między dwoma krzywymi. Linia krzywa symbolizuje proces dostosowywania się jednostkowej świadomości w aktach poznawczych do przedmiotu poznania. W punkcie zewnętrznym powstają świadomości, które ze względu na swój jednostkowy charakter nie mogą być dla siebie przedmiotami poznania. Punkt wewnętrzny - purusza nie ulegając przemianie jest gwarantem poznania wszelkich zjawisk świadomości. Dwa nałożone na siebie pięcioboki - barwny i srebrny - znaczą jednostkową świadomość, na którą składają się wszelkie możliwe kombinacje pięciu jej zjawisk. |
